AKONg KInaBUHE,,,HUmprey

Ang Aking Talambugay

         

          Masasabi kong ma-swerte tao ako, sa kadahilanang namumuhay ako ditto sa mundo sa kasalukuyan. Bawat tao ay may kanya-kanyang tungkulin ditto sa mundong ibabaw at ang bawat isa ay may natatanging galing sa iba’t-ibang aspeto at larangan ng mga gawain, dahil sa mga katangiang ito dito nagsisimula ang aking talambuhay.

         

Ako si Humprey M. Siman ang batang matapang, ipinaganak noung April 12, 1988 sa lungsod ng Tandag Surigao del Sur, 23 taong gulang at naninirahan sa Barangay Buhangin sa kasalukuyan. Ako’y nag aaral sa University of Southeastern Philippines sa Barangay Obrero. Matagal-tagal narin akong nasa koliheyo, minsan kasi walang pangtus-tos kaya patigil-tigil sa pag-aaral, pero sa kagandahang palad nakapagpatuloy parin ako ng pag-aaral hanggang sa matapos ako. Hindi kami mayaman tulad ng nakikita niyo kong nakita niyo na ako at hindi rin kami mahirap, katamtaman lang po. Walong taon na akong naninirahan dito sa Davao City at minsan dumadalaw ako dun sa mala-paraiso kong lugar sa Surigao del Sur.

         

Vitaliano Montenegro Siman ang pangalan ng aking pinakamamahal kong ama, isang tanyag na magsasaka ang aking ama dun sa Surigao del Sur at Sheila Ann Muyco Siman ang pangalan ng aking Ina, isang tanyag na Medical Technoly ang aking ina, dun parin sa Surigao del Sur. May tatlo akong kapatid sina Ria Mae Siman Gascon, Rachel Mae Muyco Siman, Rebecca Mae Muyco Siman. Si Ria Mae ang panganay sa aming magkakapatid at may pamilya na din siya at ang kanyang asawa ay si Hinzch Gascon at ang kanilang munting alaga na si Rynz Jerial Gascon.

          Sa bawat araw na lumilipas sa buhay ng isang tao ay nadaragdagan din ang kanyang experience dito sa mundong ibabaw. At sana sa paglipas ng panahon maging handa tayong lahat sa mga nag-aabang na mga pagsubok.

          Sa kasalukoyan ako’y nagpapagaling ng aking sugat. Nakuha ko ito dun sa Tagum City, na imbetahan lang ako ng isang matalik na kaibigan dahil sa kaarawan nya ito, hindi ako nag dalawang isip na pumunta dun. Nagkaroon ng masayang gabi ng biglang nagkagulo ang lahat at sa medaling salita nabalian ako sa hindi inaasahang panahon at lugar. Hindi ko lubos maisip bakit sa dinami-dami ng tao, bakit ako pa. Pero wala akong magagawa kundi tanggapin ang katotohanan na ang bawat pangyayari ay planu ng Dyos.

         

          Minsan narin akong nag tanong sa sarili ko, bakit ba ang dami nangyayari sa akin na hindi maganda, hanggang sa nalaman ko na ang buhay ay weather-weather lang. kailangan lang tanggapin ang bawat pagsubok na ating mararanasan at harapin ito ng boung pagmamahal. Wala na akong halos ma-isip anu ang isusulat ko dito sa aking talambuhay. Dito nagtatapos ang kwento ng aking buhay.